Deze ‘corona tijd’ brengt managementteams noodgedwongen in scenario’s die wij met elkaar een paar maanden terug niet voor mogelijk gehouden zouden hebben. Alles doen nu om de boel te redden en/of aan de gang te laten houden.
Het leuke van mijn (deel)rol als coach, is dat contacten met mensen erg persoonlijk kan zijn. Mensen weten mij – en dat waardeer ik ook – te vinden als zij ergens tegenaan lopen en even willen sparren. U voelt hem al aankomen, zo ook deze afgelopen weken.
De meest voorkomende vraag die ik gehoord heb is ‘wat moet ik doen op de vraag van mijn baas om loon-, vakantiedagen dan wel vakantiegeld in te leveren?’.
Het argument dat het ondernemersrisico hier toch geldt, veeg ik direct van tafel. Deze tijden zijn zo ongewoon, dit kan simpelweg niet alleen onder het risico van je werkgever vallen. Iedereen dient hier zijn steentje in bij te dragen, vind ik. In welke vorm, daar kan je met elkaar naar kijken. Er daar zit nu net de kneep!
Het valt mij op dat er twee stromingen zijn: de ene is van mensen die zoeken naar wat de beste manier is om bij te dragen, de andere is van een groep die zich of zij überhaupt wel dienen bij te dragen.
Deze splitsing in groepen worden bepaald door de ervaringen die deze mensen hebben met hun eigen management de afgelopen jaren. Hier komt echt het fenomeen ‘geven en nemen’ om de hoek kijken. Ik sprak iemand die aangaf al jaren aan zijn management van het familiebedrijf te vragen om studiekansen, opslag en verbeterde materialen om mee te werken. Hij zit al nog steeds te wachten op antwoord. En nu komt zijn baas op de proppen met de vraag of hij zijn vakantiegeld niet wil opnemen en dagen wil inleveren, om zo te helpen het bedrijf overeind te houden. `Nog niet misschien!’ – was de reactie van deze medewerker.
Een voor hem logische reactie op basis van hoe hij de samenwerking met zijn management de afgelopen jaren heeft ervaren. Zijn management heeft in die tijd laten zien vooral zichzelf belangrijker te vinden.
Een andere reactie was van iemand die zelf voorstelde om als team in ziekenhuizen te gaan helpen, aangezien iedereen een BIG-registratie heeft. Een voorstel dat omarmd wordt door het management. Kijk, zo kan het ook!
Je zou het karma kunnen noemen. Hoe dan ook, in tijden van nood leer je je vrienden kennen. Dat zegt niets over je vrienden, alles over wat jij in de relatie gestopt hebt. In ieder geval kan je als management nu aan de reacties van jouw medewerkers afmeten hoe zij de samenwerking met jou ervaren hebben. Ik hoop dat je aan aan de goede kant van de medaille zit….zo niet, sterkte de komende tijd!
