Effe koffie drinken en bijpraten?! Deze zin was de aanleiding dat ik eerder deze week achter een dampende kop koffie weer eens in gesprek raakte met mijn relatie bij het lokale ROC hier in Brabant. Dat bijpraten gaat over alles en nog wat doch vooral over onze verbindende factor: het opleiden van mensen.
Even voor de juiste mindset: een ROC leidt mensen (tot 67 jaar!) op voor het bedrijfsleven met een systeem waar – zo begreep ik uit zijn woorden – men in het buitenland danig jaloers op is. En het is dit bedrijfsleven dat hem nu dagelijks benadert om nieuwe ‘handjes’. Zijn klanten uit de regio schreeuwen om nieuwe medewerkers want alleen dan kunnen de groeiambities gerealiseerd worden. Projecten worden nu niet aangenomen, simpelweg doordat er geen mensen zijn. En het ziet er naar uit dat dit probleem nog wel even blijft bestaan.
In elk gesprek met bedrijven over dit thema vraagt mijn ROC relatie dan ook ‘wat heb je er zelf de afgelopen jaren aan gedaan terwijl we ook al jaren aan jou voorspelden dat deze situatie eraan zit te komen?’. De stilte die volgt achter deze vraag is telkens indrukwekkend.
Al aan het begin van deze eeuw hebben wij samen met DailyBrand een campagne ontwikkeld voor een uitzend- en detacheringsbureau om met dit thema actief de baan op te gaan. Het ROC riep ook hetzelfde: investeer nu. Maar ondernemingen keken vooral naar de korte termijn. Geen belangstelling, niet relevant, loopt niet zo’n vaart, geen tijd voor waren een paar reden die we terug kregen.
Toegegeven, voor iedereen is het in deze tijd lastig om nieuwe medewerkers te vinden. Bedrijven die jaren terug zijn gestart met het communiceren wat hen een aantrekkelijke(re) werkgever maakt en die uitdagende interne programma’s hebben opgestart om mensen te binden & te boeien, zijn nu veel, veel beter in staat om nieuwe medewerkers binnen te halen. Zij zorgden ervoor dat zij al stelling hadden ingenomen op het moment dat het schaarde aanbod van medewerkers de markt scant, op zoek naar een aantrekkelijke nieuwe werkgever. Dit zijn bedrijven die over de primaire prikkel van de korte termijn zijn heen gestapt en vanuit visie gehandeld hebben. Sterker, er zitten bedrijven tussen die vanuit het spontane aanbod van open sollicitaties hun vacatures opvullen.
Tja, investeren in ontwikkelprogramma’s, traineeships, balans tussen werk & privé en groeikansen levert op korte en lange termijn rendement op. En let op: het heet niet voor niets investeren. Dus doordat de handjes er niet zijn, moet de huidige bemanning het gaan opvangen.
Is training in mentale weerbaarheid & vaardigheden om deze groep slimmer te laten werken nu ook weer niet relevant, is er weer geen tijd voor … ?!
