Bedrijven die uitsluitend bestaan door hun distributiefunctie – het doorgeven van producten in de bedrijfskolom – hebben het lastig. Logisch, de toegevoegde waarde is flinterdun. Paniek in de tent natuurlijk, want waar ligt dan hun bestaan?
Een logische reactie op deze overlevingsprikkel is dat je alles om je heen vastgrijpt om zelf niet te verzuipen. Dus liften bedrijven mee op het succes van andere bedrijven/merken. Want als jij kan communiceren dat jij Coca-Cola, Bosch of Apple verkoopt, kan je ook zelf een beetje zeggen dat jij succesvol bent. Pronken met andermans veren dus. Bovendien blijft de existentiële vraag open staan: wie/wat ben jij dan?
Maar wat doe je als deze merken ook de manier van distributie gaan veranderen? Want dat is een kwestie van tijd voordat dat gaat gebeuren. Regelmatig zitten wij nu aan tafel met bedrijven – importeurs en groothandelaren – die serieuze plannen hebben om uit het bestaande distributiekanaal te stappen. Daar wachten de meesten nog even mee want ze willen nog geen oude schoenen weggooien voordat de nieuwe lekker zitten. Het gaat wel gebeuren! Wat blijft er dan van jouw bedrijf over als deze bedrijven daadwerkelijk de stap zetten? Wie ben jij dan? Wat is jouw toegevoegde waarde nu?
Service? Kennis? Lokale aanwezigheid? Daar wordt je nu als links en rechts ingehaald door Internet. Dit vraagt om een strategische heroriëntatie … voordat de kraai als zijn veren kwijt is!
Natuurlijk ligt er hier in de basis een conflict met het DNA van het handelsbedrijf. Deze is vooralsnog geprogrammeerd om de snelle stuiver binnen te halen in plaats van het langzamere kwartje. Dat adagium heeft zijn beste tijd gehad. Het gaat nu om echte waarde leveren en van betekenis zijn voor klanten.
