Grappig als je naar de antwoorden luistert van verkopers, op de vraag waarom zij gekozen hebben om te werken in dit vakgebied. De antwoorden splitsen zich in principe op in twee groepen: klanten helpen en affiniteit met het product. Het grappige hieraan is dat als je gesprekken observeert van deze verkopers en hun klanten, dat vaak de verkoper aan het woord is. Hij is druk aan het zenden om zijn kennis & kunde & ervaringen over te brengen en niet zelden denkt hij in die poging ook nog voor de klant. Dag helpen, dag klant!
Hoe komt dat nu?
Verkopen houdt niet meer in dan naar de klant luisteren en zo goed mogelijk zijn wensen vertalen naar een oplossing. Breng ook nog de juiste sfeer aan in het gesprek en klaar is Kees. Simpel zou je zeggen. Echter, een mens heeft een ego dat permanent zijn bestaan bevestigd wil zien. Elke kans om zich te laten zien en gehoord te worden, grijpt die aan. Dat ego vindt vooral zichzelf belangrijk. De slingers om de rol van verkoper prikkelen dat ego ook nog eens, waardoor het zich meer en meer zal willen laten horen. Daarmee is menig verkoper zelf zijn grootste tegenstander tijdens de uitoefening van zijn vak geworden.
En daar ligt ook het conflict tussen dit begrijpelijke menselijke trekje en dit vakgebied. Het gaat daarin helemaal niet om de verkoper ( lees: zijn ego). Hij dient zichzelf juist weg te cijferen, dienstbaar te zijn en zich volledig te focussen op de klant. Daar moet je sterk voor in je schoenen staan om dat te kunnen…wie daarin slaagt, verdient terecht slingers!
